سخنی بگو که از آن بهره مندگردی

زبان از نعمتهای بزرگ خداست و از لطائف صنع احدیت است. بدیهی است ایمان و کفر که آخرین پایه طاعت و طغیان است غیر از شهادت زبانی از راه دیگر ثابت نمی شود. زبان در میدان وسیعی خارج از حد و انتها به جولان می پردازد و هم در ایجاد خیر ید طولائی دارد و هم در پیدایش شر نیروئی بسیار قوی. روزی امیرالمومنین ع گزارش به مردی افتاد که به سخنان واهی پرداخته گفتارها نامناسب بیان می کرد. حضرت اندکی توقف کرد سپس فرمود ای مرد خیال می کنی این همه لاطائلات و بیهوده گوئی تو به جائی حساب نمی شود؟ نه چنین است بکه تو با ایراد این سخنان صحیفه عملیت را که در دست دو فرشته است و آنها موکل بر تو هستند املا می نمایی و آنرا در پیشگاه حضرت کردگار به سرعت هرچه تمام تر عرضه می داری اکنون مواظب باش سخنی بگو که از ان بهره مند گردی و از آنچه سودمند نیست دست برداری. سپس اگرمی خواهی بر سریر سخن سرائی بنشینی نخست گفتار خود را بسنج سپس آن را بر عقل و معرفت عرضه دار اگر دانستی که آنچه می گویی برای خدا و در راه خشنودی اوست بگو و گرنه مهر سکوت بر دهان زنی بهتر از آن است که دم زنی و لاطائل گوئی. بدیهی است هیچ عبادتی ساده تر و هیچ مقامی عالی تر در پیشگاه خدا از گفتار برای رضای او در راه او و برای شکر نعمتهای ظاهری و باطنی او در میان بندگان نیست.