عظمت بسم الله الرحمن الرحیم
روزی رسول خدا (ص) با اصحاب خود از قبرستان بقیع گذر می کردند، که نزدیک قبری رسیدند و به اصحاب خود فرمودند: با عجله از کنار این قبر بگذرند. اصحاب با تعجیل از آنجا گذشتند. در وقت مراجعت، چون به آن مکان رسیدند، خواستند که با عجله از آنجا بگذرند که حضرت فرمودند: تعجیل نکنید. اصحاب گفتند: یا رسول ا…! مگر نه اینکه در هنگام رفتن امر به تعجیل فرمودی؟ حضرت فرمودند: بلی، شخصی را عذاب می کردند و من طاقت ناله و فریاد او را نداشتم، لیکن خدا بر او رحم کرده و عذاب را از او برداشته است. اصحاب گفتند: یا رسول ا…! سبب عقوبت و رحمت او چه بود؟ حضرت فرمودند: مردی فاشق به سبب فسق، تا این ساعت اینجا معذب بود. کودکی از روی… مانده بود. در این هنگام وی را به مکتب فرستادند و معلم ” بسم ا… الرحمان الرحیم ” را به وی تعلیم نمود و کودک آن را بر زبان جاری ساخت. خداوند به فرشتگانی که این مرد را عذاب می کردند، خطاب کرد که دست از این مرد بردارید و او را عذاب نکنید، چون روا نباشد که پدر را عذاب کنیم و پسرش به یاد ما باشد