الف) معلم با پرسیدن چند سوال از دانش آموزان که اهل کدام شهرها هستند آنها را به سمت چند لهجه مختلف فارسی هدایت می کند و خود نیز چند کلمه با لهجه های ترکی، اصفهانی، یزدی و هرچه که بلد است بیان می کند.
ب) بیان مقدمه اینکه اگر کسی بخواهد فارسی صحیح صحبت کند باید حتما کلمات و حروف را با لهجه فارسی تهرانی اصل بیان کند.
ج) در زبان عربی هم لهجه های متفاوت داریم مانند لهجه عربی عراقی که گ هم دارد (ایگول یعنی می گویم) ولی لهجه صحیح همان لهجه حجازی می باشد.
د) برای بیان صحیح لهجه حجازی باید از همان زبان و لهجه تقلید کرد.
هـ) ما با لهجه فارسی – عربی قرآن می خوانیم که باید این تفاوت را با خواند یک سوره (مثلا حمد) یا دعا (مثلا اللهم کن لولیک) برای بچه ها بیان کرد و لهجه عربی آن را خود معلم (اگر می تواند) به لهجه صحیح عربی بیان کند.
و) حال حمد و سوره نماز با لهجه عربی خوانده می شود و همه تکرار می کنند.
ز) در جلسه دوم هم با تذکر موارد بالا مخارج حروف بیان شده و با نوار یا CD تمرین می شود.
نکته: درس مخارج حروف به ما تقریبا صحیح خواندن را می گوید و برای ادای صحیح مخارج حروف باید تقلید کرد.