باسمه تعالی
دلت به وصل گل ای بلبل صبا، خوش باد
که در چمن همه گلبانگ عاشقانه ی توست
امسال سؤالی مطرح شد:
این جملات یعنی چه؟
کودکان ما جوان شدند
جوانان ما پیر شدند
پیران ما رفتند.
جواب دادم:
دل گفت: وصالش به دعا باز توان یافت عمری ست که عمرم همه در کار دعا رفت
می بایست هر روزمان را به یاد دردانه ای آغاز و تمام کنیم که جهانی به بهانه او برپاست.
این همه ی دل خوشی ما هست تا بتوانیم فرمایش امام هادی علیه السلام را به فرزندشان امام حسن عسکری علیه السلام آویزه گوش خود کنیم که فرمودند: “سلام مرا به فرزندم مهدی برسان”
ما نیز از عمق جان خود سلام می دهیم:
السلام علیک یا صاحب الزمان
ایده های بزرگ در ذهن داشتیم؛ “هر خانه یک جشن، هر کوی و محله یک گلستان دعا و غرق نور”
دوستی می گفت: هر کجا که مجلس دوستداران امیرالمؤمنین علیه السلام برپا می شود، هم چون نوری می درخشد و تا آسمان ها این نور بالا می رود.
امسال این بیماری و قرنطینه خانگی باعث شد تا ایده های “جشن های خانگی” را فراتر از سال های قبل انجام و ادامه بدهیم.
در روزهای میلاد امام خوبان؛ صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف بنا داریم تا هر فرزندمان در خانه خود میزبان خانواده خویش باشد.
هم چون یک جشن:
کارت دعوت بدهند.
خانه و اتاق را تزئین کنند.
لباس مرتب برتن کنند.
نوای امام زمانی در خانه طنین انداز بشود.
متن های مجری شامل شعر، دکلمه، دعا و … را تمرین کنند.
جشن را با کلمات وحی آغاز کنند.
شعر و دکلمه را در آغاز برنامه جای بدهند.
سخنرانی را زیبا و با وقار ارائه کنند.
مسابقه را در حین جشن خویش انجام دهند.
در نهایت “دعا بر فرج آن یگانه را برترین آرزوی خویش قرار دهند”.
و سلام همیشگی هر جلسه ی مکتب … را زینت بخش جشن نمایند.
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا حُجَّهَ اللّهِ فِی أَرْضِهِ،
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا عَیْنَ اللّهِ فِی خَلْقِهِ،
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا نُورَ اللّهِ الَّذِی یَهْتَدِی بِهِ الْمُهْتَدُونَ،
وَ یُفَرَّجُ بِهِ عَنِ الْمُؤْمِنِینَ،
السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْمُهَذَّبُ الْخَائِفُ،
السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْوَلِیُّ النَّاصِحُ،
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا سَفِینَهَ النَّجَاهِ،
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا عَیْنَ الْحَیَاهِ،
التماس دعا
یا علی